عمو اگر گذرتون به وب من افتاد لطفا این نامه برادرزاده حقیرتان را بخوانید: عمو درسته که شما بخاطر ماها از حق خودتون در فضای مجازی گذشتید.. اما عمو این فضا یک نوع ابزار ارتباط جمعی است و همانطور که دنیا و آدمهاش روز بروز کوچکتر میشوند برعکس این دنیا روز بروز بزرگتر و گسترده تر میشود.. تاجاییکه که حتی این فضا هم جزوی از زندگی روزمره بیشتر ما آدمها شده است و پیشرفت ِتکنولوژی و علم این را می طلبد که آدمی برای رفع نیازهای اقتصادی ، علمی ،فرهنگی و آموزشی خود و همینطور تبادل نظر برای تحقیق در درستی ِ افکار و مطالعاتش همچنان با این فضا در ارتباط باشد و باندازه توان خود برای یافتن پاسخ سوالات ِ علمی خود و همینطور تحکیم روابط صحیح و عاقلانه از این فضا استفاده نماید. عمو با پیشرفت علم و تکنولوژی انسان های امروزی کم کم دیگر جعبه جادویی تلوزیون را هم دارند فراموش می کنند.. و من مطمئنم در آینده ای نه چندان دور تلوزیون دیگر جایی در بین افکار و زندگی روزانه مردم نخواهد داشت.. گذر زمان وتاریخ نیز بر درستی این اتفاق صحه میگذارد چنان که شاهدیم در گذشته ابزار های بسیاری برای ارتباط افراد با یکدیگر وجود داشتند که امروز آن ابزارها دیگر بدست فراموشی سپرده شده اند چراکه نیاز انسان امروز را دیگر نتوانستند برآورده کنند..دنیای مجازی طیف گسترده ای از افرادی را که متعلق به فرهنگ ها واقلیم های متفاوتی هستند بخود اختصاص داده و در این فضا ارتباط ها و مطالعات به طبع بسیار فراگیرتر و گسترده تر است.. عمو یکبار دوستی ارزشمند بهم گفت" هر وبلاگ و یا هرسایتی که در فضای نت ایجاد میشود خود بنوعی یک تلوزیون شخصی برای نمایش افکار و عقاید مالک یا مالکین آن وبلاگ یا وب سایت است.." پس چرا؟ چرا حالا که این فضا و حضور در آن حق مسلم و قطعی شما ست دوری می کنید؟؟ عمو حتی بودن شما در فضای مجازی هم یک نوع برنامه سازی است.. اینکه حتی یک نوشته..دست خط و یا عکسی از خودتان در این فضا قرار می دهید همگی با معنا و هدف دار هستند و این روش خود نیز یک نوع برنامه سازی متفاوت و در نوع خود منحصربفرد است. عمو شما همیشه الگوی خوبی برای ما بچه ها بودین و هستید و من به سهم خودم همینجا اعلام می کنم که بیشتر داشته های امروزم و موفقیت هایم در زندگیم را مرهون نکات خوب و ظریف و آموزنده ای هستم که طی برنامه های تلوزیونی و همینطور فعالیت های مجازی تان برایمان به ارمغان آوردید.. و امروز نه از روی احساسات که از روی عقل و منطق از شما عموی بزرگوارم میخواهم حق بودن در این فضا را از خود نگیرید..و دوباره به این فضا بازگشته و با کلام پربار و دلنشین تان همچنان راهنمای ما برادرزاده هایتان باشید.
بنام خدا سلام دوستانم متن مصاحبه عمویی با مجله خانواده سبز اینجا کلیک کنید
بیایید هرکدوممون 1 خاطره خوشمزه ازبرنامه عموپورنگ بنویسیم ( بامزه و شیرین باشه بهتره ;) )خاطره ی هرکی بامزه تر و شیرین تر باشه برگزیده میشه البته به انتخاب شما دوستان گلم و در یک پست جداگانه قرار خواهد گرفت و جایزه اش هم محفوظه ;) قول ;)
دوستانم در نظر سنجی کنار وبلاگ هم شرکت کنید :)
پی نوشت 1 : عکس از هدی عزیزمون
پی نوشت 2 : هدر هنر سمیرا فکور عزیزمون
پی نوشت 3 : همه ما دوستانی که طی این سالها بواسطه حضور عمو چه در نت و چه در تلوزیون باهمدیگر دوست شدیم همچنان دوستی هامون پایدار و ماندگاره وهمه تا ابد کنار همیم :)
مراسم گشایش زنگ سینما توسط جمعی از مدیران شهرداری ، مدیران سینماها، دانش آموزان و با حضور عمو پورنگ در ایوان شمس برگزار میشود.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ابراهیم داروغه زاده مدیرعامل موسسه در خصوص اجرای این طرح در سال 90 گفت: طرح زنگ سینما از سال 87 به همت سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران با هدف حمایت و رونق بخشی به سینمای کودک و نوجوان و ایجاد اوقات فراغت مناسب برای دانش آموزان در مقاطع مختلف تحصیلی ایجاد و راه‌اندازی شد و قرار است امسال با شکلی متفاوت‌تر و جذاب‌تر از سال‌های قبل اجرا شود، بدین منظور علاوه بر اکران فیلم‌های سینمایی ژانر کودک و نوجوان، اکران فیلم‌های انیمیشن نیز در دستور کار قرار گرفته است.
وی یادآور شد که در سال گذشته تعداد 180 هزار دانش آموز در مقاطع مختلف تحصیلی از این طرح استقبال کردند و پیش بینی میشود که امسال تعداد دانش آموزان به 400 هزار نفر افزایش یابد.
داروغه زاده همچنین از اختصاص 14 پردیس و سینما به طرح زنگ سینما خبر داد و افزود: این طرح به گونه‌ای است که بتواند تمامی مناطق تهران را تحت شعاع قرار دهد و دانش‌آموزان مناطق مختلف تهران بتوانند در ساعت‌های صبح سینماها به تماشای فیلم‌های متناسب با گروه سنی خود بنشینند.
گفته میشود: در این مراسم که در روز یک شنبه 24 مهرماه با اجرای عمو پورنگ در سالن ایوان شمس برگزار
میشود قرار است از برنامه جدید وی با عنوان "شبکه کودک عمو پورنگ" رونمایی‌شود که در این مجموعه نمایشی وی به همراه امیر محمد و سه عروسک گربه به نام های قشنگ، ملنگ و پلنگ اوقات جذاب و با نشاطی را برای کودکان فراهم خواهد کرد.
سلام خیلی بیطرفانه این مطلب رو می نویسم و از همگی دوستان استدعا دارم بدور از احساس وخیلی منطقی این موضوع را با نظرات سازنده خود بررسی کنیم. بچه ها امشب برنامه + ما رو دیدین؟؟ این برنامه امروز اشاره کرد به اینکه "محبوب ترین خاله ها وعموها بنظر شما کیست؟؟" دیدین اون همه گزینه داده بودن اما اسم عموی ما "عموپورنگ" اواسط برنامه نوشتن؟؟ واقعا تنگ نظری تا چه حد؟؟ خدایا چقدر تو بزرگی ادما چقدر کوچکند.. بازهم می خواهند از نبودن عمو روی آنتن یک جوری برای نفع خودشون استفاده کنند.. این دلیل میشه چون عمو برنامه ندارند و دیگه روی آنتن نیستند ایشون رو کنار بزنند ؟و جزو محبوب ترین مجریان کودک اسمی ازشون نبرند؟؟این دلیل میشه چون عمو دیگه روی آنتن نیستند همه کارهای ارزشمند ایشون نادیده گرفته بشه و هرکسی که نیمچه استعدادی داره و طبق ضوابط که نه بلکه طبق روابط نامی برای خودش مهیا کرده و عنوانی همچون عمو وخاله را صاحب شده امروز با کمترین سابقه کاری اسمش جزو گزینه های برتر قرار بگیره؟؟ اصلا اولین کسی که با یک برنامه زنده و متفاوت تحولی عظیم در نحوه اجرای برنامه های کودک بوجود آورد کی بود؟؟ فراموش کردین تا قبل از اومدن داریوش فرضیایی در قالب عموپورنگ کسی لااقل در بین خانواده های ایرانی با مفهومی بنام "کودک سالاری" آشنا نبود؟؟ چرا بعضی از ما ادمها انقدر تنگ نظریم؟؟ خدایا تنگ نظری تا کجا؟؟ اما چقدر خوبه...چقدر خوبه که از بین اون همه گزینه رنگا و رنگ ،خود ِمردم ..بله همه مخاطبین فهیم و دانا دنبال عمو پورنگ می گردند و می پرسند: پس عموپورنگ چرا بین گزینه ها نیست؟! و این چقدر برای مسئولین و سازندگان برنامه + ما تاسف انگیزه که مردم نیزبر تنگ نظری و رفتار اشتباهشون پی می برند وخرده میگیرند و به نادرست بودن گزینه ها اعتراض می کنند.. خدایا چقدر به موقع درستی ها رو نشون میدی..چقدر به موقع از راه میرسی و همه تردیدها رو برطرف می کنی.. خدایا خودت کمکمون کن دیدمون وسیع باشه ..وسع نگاهمون انقدری باشه که خودمون بتونیم دیدنی ها رو ببینیم نه اون چیزهایی رو که از روی تنگ نظری و با رنگ و لعابی آمیخته از حقیقت نشونمون میدن .. آقا ؟؟ خانم؟؟ مدیر؟؟ مسئول؟؟ بله شما..شاید شما عموی ما رو از روی لجاجت های بچگانه ، افکار اشتباه و تنگ نظری نادیده بگیری و بخواهی که دیگران هم همه کارنامه ارزشمند هنری و بی نظیر عمویی رو نبینند..و فراموشش کنند.. اما ما ..بله ماهایی که با عمو بزرگ شدیم و اون یک ساعتی که پای برنامه هاش نشستیم فقط شعرها و بالا و پایین پریدن هاش رو ازبر نکردیم.. عموی ما یه مجری معمولی نبود و نیست که اصلا حالا قابل قیاس با گزینه هایی که شما دادین هم باشه.. همیشه از عمویی یاد گرفتیم دیدمون مثبت و پاک باشه..ما از عمومون راه و رسم عاشقی رو یاد گرفتیم.. اینکه چطور آدمها میتونند با مهر و محبت و صداقت فاصله ها و حتی مرزها رو هم در هم بکشند و قلب هاشون انقدر نزدیک بشه که انگار سالهاست همدیگرو می شناسند.. بله عموی ما یه مجری معمولی نبود ونیست که حالا بین گزینه ها اسمش رو نیارید..عموی ما هیج نیازی به نظر سنجی ها و سوالات کج اندیشانه شماها نداره.. تیک گزینه انتخاب عموپورنگ همون 9 سال پیش برای همیشه تو ذهن و قلب مخاطبینش زده شد و حالام تا ابد این انتخاب ماندگاره.. عموی خوبمون خیلی التماس دعا
دوستان حتما عدد ۷ رو به ۳۰۰۰۰۲۱۷پیامک بدین.اجیا هرکیو میشناشی خبر کنید اس بده امشب که نتیجه رو اعلام میکنند عمویی ِ ما اول بشه..
مثل همیشه ادامه پستم نظرات خوب و سازنده دوستانم خواهد بود.
پی نوشت 1:عمو و اجیام عیدتون مبارک
پی نوشت2 :عمو و اجیاروزتون مبارک
پی نوشت 3:خوشحالم اون اتفاق قشنگ شماها رو هم خوشحال کرد ; )
تقدیم نوشت 1 : برایمائدهو همه ی اجیای گل برای خواندن متن مصاحبه عمو بصورت تایپ شدهاینجاکلیک کنید : )
تقدیم نوشت 2 : برای دیدن برنامه نیمروز و مصاحبه جالب عموییاینجا,اینجا,اینجا,اینجا,اینجا,اینجا,اینجا,اینجا,اینجا,اینجاواینجاکلیک کنید : )
با تشکر فراوان از سارا قمشه ای عزیز که لینک های دانلود برنامه نبمروز رو برامون تو وبلاگشون گذاشتند و من هم لیک های دانلود رو از وب سارا جان برداشتم.سارا یک دنیا ممنون ..
سلام یه خبر خوب دارم براتون یعنی 2 تا خبر : اولیش اینکه امروز یکی از دوستانم این خبر خوبه روبهم داده ..روزنامه تماشا مال امروز رو حتما بگیرید با عمو مصاحبه کردن
فقط این روزنامه مال تهرانه شهرستانی ها نمیتونن بخرند :(
از دوستان پایتخت نشین هرکی تونست روزنامه تماشا رو بخره برای بقیه هم اسکنش کنه یا حداقل عکسشو بگیره بقیه هم (منم هستما :d )بتونن بخونن این مصاحبه قشنگه عمومون رو ; )
و اما خبر بعدی هم اینکه : عمو و امیر محمد مورخه 9/07/1390 در جشن همیاران پلیس... نه دیگه بقیه اش رو اینجا کلیک کنید : )
بنظر شما تعریف ما از واقع بین بودن چی می تونه باشه؟؟
همون قانون ثابت و تغییر ناپذیرِ همیشگی ِ طبیعت میگه ماها باید بزرگ بشیم اینجا باید واقعیت رو بپذریم که بزرگتر شدیم یا نه؟!
متناسب با رشد جسمانی، عقل و احساسات و منطق ماهم رشد می کنه خب اینجا هم باید قبول کنیم که بله احساسات وعقاید وعقلمون هم به بلوغ رسیده یا نه؟!
حالا میخواهیم مثل دوران کودکی شاد و رها از هرگونه دغدغه ای باشیم اینجا عقل ومنطق و احساسات تکامل یافته ی ما همچون چراغی روشن کمکمان میکند راه درست کودکی وکودک ماندن را بگونه ای که صدمه ای بر عقاید و احساسات اطرافیان نزند انتخاب کنیم که این هم در نوع خود یک واقع بینی ِهنرمندانه است
یعنی یک بزرگسال با صداقت و احساسات کودکانه
اما گاهی ما مرز بین رویا و حقیقت را نمی توانیم تشخیص دهیم برای همین خیلی وقتها دچار تردید شده و آمال و آرزوهای خود را نصفه نیمه رها می کنیم..
گاهی واقعیت را میدانیم و عمیقا باورش داریم اما آن را به نحوی که خود دوست داریم تغییر میدهیم..
شما چطور می توانید مرز بین رویا و حقیقت را تشخیص دهید؟؟و همیشه یک فرد واقع بین باشید؟!
دوستان نظرات ارزنده خود را عنوان کنید بحث جالبی هستو به پیشنهاد نغمه عزیز من این پست را بطور کامل به این بحث اختصاص خواهم داد..
پی نوشت:باجی فیاضی هم گفتند که چند روزی مسافرت رفته اند واز همه دوستان طلب حلالیت کردن :)
***
خبر نوشت 1:خبر ..خبر..همگی خبر..یه خبر خوب دارم براتون امروز یکی از دوستانم این خبر خوبه روبهم داده ..روزنامه تماشا مال امروز رو حتما بگیرید با عمو مصاحبه کردن
فقط این روزنامه مال تهرانه شهرستانی ها نمیتونن بخرند :(
از دوستان پایتخت نشین هرکسی تونست روزنامه تماشا رو بخره برای بقیه هم اسکنش کنه یا حداقل عکسشو بگیره بقیه هم (منم هستم :d )بتونن بخونن این مصاحبه قشنگه عمومون رو ; )
9مهرسال 1384 وقتی چشمانم را گشودم تا از رختخواب بلند شوم دلشوره و اضطراب عجیبی داشتم. با بی حوصلگی لباس هایم را پوشیدم و به طرف استودیوی جام جم برای ضبط برنامه امید ایران به راه افتادم. در بین راه چند بار آیة الکرسی خواندم تا آرام شوم. صدقه ای کنار گذاشتم و وارد استودیو شدم. اتفاقاً آن روز باید برنامه شادی برای کودکان خارج از کشور اجرا می کردم. سعی کردم دلشوره ام را فراموش کنم و آن برنامه را به نحو احسن اجرا کنم، بعد از اتمام برنامه زمانی که مشغول تعویض لباس هایم بودم ، تلفن همراهم زنگ زد. در استودیو تلفنم آنتن نمی داد. بلافاصله خودم را به بیرون استودیو رسانده و از تلفن ثابت با خانه برادرم تماس گرفتم . از آن سوی خط صدای گریه برادرزاده ۱۲ ساله ام را شنیدم که بریده بریده خبر مرگ پدرش که مبتلابه بیماری سرطان خون بود را داد. با شنیدن این جمله غم و اندوه وصف ناشدنی تمام وجودم را فرا گرفت . سکوت کردم و ناخودآگاه گوشی را گذاشتم. کمرم شکست، احساس کردم دنیا برایم به پایان رسیده است. تنها چیزی که همان لحظه به یادم آمد فرستادن چند صلوات برای شادی روحش بود. بهت زده روی صندلی کنار تلفن نشستم، رنگ و رویم پریده بود، همکارانم با عجله به طرفم آمدند و علت ناراحتی ام را پرسیدند. بعد از چند دقیقه با کمک آنها به خانه برادرم رفتم. انگار خداوند همه چیز را از قبل به دلم انداخته بود. چون چند روز قبل از این اتفاق ناگوار بدون هیچ دلیلی به مدت یک هفته مرخصی گرفته بودم. بنابراین یک هفته تلخ و پر از درد را در تکاپوی برگزاری مراسم سوگواری برادر عزیزم که یاد و خاطره فراقش، هنوز هم مرا آزار می دهد سپری کردم. تا این که بعد از اتمام مرخصی برای اجرای برنامه با پیراهن مشکی خود را به استودیو رساندم. بنابراین با یادآوری حرف های برادرم که دائم مرا در هر شرایطی به خنداندن مردم و به ویژه بچه ها تشویق می کرد فاتحه ای برای شادی روحش فرستادم. بعد هم پیراهن مشکی ام را با پیراهنی به رنگ شاد تعویض کرده و جلوی دوربین رفتم. آن روز هیچ کس اشک مرا ندید. اما در همان برنامه شعر معروف «در قندون» را چند بار تکرار کردم تا روح برادر از دست رفته ام شاد شود. آن اجرا یکی از به یاد ماندنی ترین خاطراتم در طول زندگی شخصی و حرفه ای ام است.
زادگاه و تاریخ تولد هیچ کس در هیچ نقشه و تقویمی نیست ؛انسان ها هر لحظه در تپش قلب کسانی که دوستشان دارند متولد می شوند.
وارد شدن به دنیای بچه ها کار بسیار سختی است . برخلاف تصور بعضی ها که معتقدند با استفاده از رنگ های شاد می توان دل بچه ها را به دست آورد و با آنها ارتباط برقرار کرد ..... ولی من بر این باورم که در کنار رنگ و چهره ی شاد باید قلبی پاک و ساده و صادق داشت چرا که بچه ها آن قدر بی شیله و پیله هستند که در مقابل هر چیزی که دوست نداشته باشند صادقانه و سریع واکنش نشان می دهند که البته من فکر می کنم با توکل بر خدا و عنایت او و دعای مردم به خصوص کوچولوهای عزیز توانسته باشم که وارد دنیای قشنگ بچه ها شوم ......درست است که بزرگم ولی بچگی را دوست دارم و از دنیای بزرگترها خسته شده ام ...خسته ....
این پست رو زدم به پیشنهاد باران سحر عزیزمون که گفت در مورد مصاحبه عمویی با مجله نسل امرور تبادل نظر کنیم...
راستی این وب مال ِ من ِ تنها نیست..اینجا متعلق به همه شما دوستان گلم هست که طی این سالها بواسطه برنامه های عمویی باهم آشنا شدیم و بقولی خواهری وبرادری خودمون رو ثابت کردیم..دوست دارم اینجا ساده بنویسم..از کلمات ساده و از الفاظ خیلی خیلی ساده برای نوشتن بهره ببرم..از طرفی نمی خواهم این وبلاگ را تبدیل به یک وب شخصی برای خود نمایم لذا خواهشمندم این وب را تبدیل به همان پاتوق سالمی کنیم که عمو توی پستشان بهش اشاره کردند راستش دوست ندارم اگر روزی عمویی گذرش به وب من افتاد تنها چیزیکه دید من ِ عباسی باشم..دلم میخواد تنها چیزیکه دیده میشه فعالیت ها و دلنوشته های شما دوستان پاک و مهربانم باشد و این وب همچون ایینه ای صادق تماما منعکس کننده عشق و احساس پاک شما دوستانم باشد.
برای خواندن مصاحبه ها اینجا کلیک کنید.
پی نوشت 1 : ادامه این پست نظرات ارزشمند شما دوستانم خواهد بود.
پی نوشت 2 : عمو یه روزی تکنولوژی انقدر پیشرفت میکنه که همه : ) ها و : ( های مجازی هم رنگ و بو میگیرند و اونوقت هرچی : ( ها و : ) های مجازی که براتون مینویسم با معناتر و قشنگ تر میشه.عمو التماس دعا
پی نوشت 3 : امان از دست این بعضی امروزی هایی که پی نوشت زدن های طولانی رو باب کردن...ایییی امان از دست بعضی از امروزی ها ;)
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
آمار
وب سایت:
